Rabu, 21 November 2012

Burung

burung poksai jambul putih (jenisburung.com)
Bang Jali lagi asyik ngeliatin burung perkutut nyang dibawa sohib karibnya, Rohim. Biar udah punya 'burung', dia memang paling suka pelihara burung.

“Masa sih, Him burung segede pitik gitu aja pake lu hargain dua ratus rebu?” Bang Jali nawar.

“Beneran, Bang. Sepeser juga kagak ane ambil untung. Lagian kalo orangnya kagak maksa nitip jualin ogah banget gua dah..”



 “Emang dari dianya berapa?”

“Ya ntu dua ratus rebu..”

“Kagak bisa kurang lagi?”

“Jiah, Abang. Udah ane bilangin kagak ambil untung sepeser pun. Ini juga orangnya jual butuh. Katanya burung kesayangan dia. Cuman dia lagi kepepet buat bayar sekolah anaknya..”

“Gua sih demen sama ni burung. Cuman kalo sekarang duitnya kagak cukup. Gua cuman bawa seratus rebu. Tadi lima puluh rebu udah gua pake buat ganti oli sama bensin..”

“Ya udah gini aja. Kalo Abang emang ada minat. Kagak apa-apa dah seratus ribu dulu, entar ane talangin nyang seratus rebunya lagi…”

“Bener nih Him?”

“Beneran dong, Bang. Asal jangan lama-lama gantiinnya lagi. Ane juga butuh buat keperluan nyang laen..”

“Siip dah kalo gitu. Gua bayar dulu seratus rebu ya. Sekarang hari apa?”

“Rebo…”

“Kalo gitu Rebo depan gua bayar..” “

Ok, dah Bang. Mau langsung Abang bawa pulang burungnya?”

“Ya iyalah, Him. Masa burungnya lu ambil lagi. Buat ngebangunin gua kalo pagi. Pan cakep tuh pagi-pagi dengerin suara burung..”

“Ane juga sebenarnya demen sama ni burung, Bang. Cuman bini ane kayaknya kagak suka sama nyang beginian..”

“Emangnya bini lu suka burung nyang kayak apa?”

“Burung model apa aja kagak ada nyang dia suka, Bang..”

“Kalo burung lu?” Bang Jali nyengir.

“Eit dah kalo nyang itu mah dia demen banget..”

“Udah dah ah, ngawur aja lu..”

“Ya Abang nyang duluan nanya. Bener ya Bang, Rebo depan Abang bayar nyang seratus rebunya?”

“Iyaa. Masa sih lu kagak percaya gua. Apa gua perlu naro KTP?”

“Percaya, Bang. Biar yakin aja. Lagian kalo Abang kagak bayar juga, ane mo ngomong langsung Mpok Romlah..”

“Hush, kagak ada urusannya sama orang rumah. Pokoknya gua tanggung jawab dah…”

****

“Ngapain Abang pake beli-beli burung segala?” Mpok Romlah nanya Bang Jali.

“Ya buat hiburan. Pan mo hiburan kayak orang-orang kaya gua kagak bisa. Bisanya cuman ini doang. Lagian ini juga belinya murah..”

“Emang berapa harganya?”

“Jigoh (maksudnya 25 rebu)..” Bang Jali ngeboong. Dia takut kalo Mpok Romlah tau harga burungnya dua ratus rebu bisa nyap-nyap kagak karuan.

“Dua puluh lima rebu sama kandangnya?” Mpok Romlah kagak percaya.

“Ya iyalah. Masa burungnya doang kagak ada sangkarnya..”

“Murah banget ya, Bang..”

“Ntu dia, mangkanya gua beli. Kagak rugi dah beli burung cuman jigoh..”

“Asal lu bener ngurusnya aja. Jangan ditelantarin. Gua sih cuman khawatir flu burung aja..”

“Kagak usah khawatir. Flu burung cuman di tipi doang. Kenyataannya mah kagak ada…”

“Ya jaga-jaga dong, Bang. Kata orang kita kudu waspada..”

“Mangkanya lu juga kuda mau ngasih makan minum ni burung. Pan lu tau gua masup kerja kagak tentu. Bisa masup pagi, siang kadang malem..”

“Besok lu masup apa?”

“Masih masup pagi. Lusa baru gua masup siang..” “

Ya udah, lu taro dulu deh burung lu di mana kek nyang aman biar kagak disamber kucing..”

 “Mo gua taro di depan aja ah. Itung-itung buat ngebangunin gua kalo pagi..”

Abis pulang dari tempat gawean, Bang Jali ngeliat ada yang aneh. Sangkar burung nyang dia taro di depan rumah udah kagak ada. Sambil masukin Honda 800, dia manggil bininya.

“Ngapa sih pake manggil-manggil gua?” Tanya Mpok Romlah.

“Gua cuman mo tanya, kok burung gua kagak ada?” “Burung nyang mana?” Mpok Romlah balik nanya.

“Eit dah. Burung perkutut nyang kemarin gua beli..”

“Ooh, burung itu. Udah gua jual, Bang. Tadi ada orang nyang lewat pas burungnya lagi bunyi. Rupanya dia tertarik..”

“Terus..terus..?” Bang Jali penasaran.

“Dia berani nawar 75 rebu, Bang. Pan Abang belinya cuman 25 rebu. Berarti udah untung 50 rebu yaa..?” Jawab Mpok Romlah pasang tampang kagak punya dosa.

“Terus burungnya lu jual?” “Iya. Duitnya malah udah gua pake belanja…”

Gubrag. Bang Jali kaget setengah mati. Mukanya kontan pucat. Burung dua ratus rebu, dijual cuman 75 rebu. Mana masih punya utang seratus rebu sama nyang jual burung.

“Tenang aja, Bang. Gua masak opor ayam kesukaan Abang. Lumayan kan duit hasil jual burung buat makan enak entar malem..”

Bang Jali kagak nyaut. Kakinya lemes. Dia nyesel udah boong ama bininya. Burung 200 rebu dia akuin dapet beli 25 rebu. Dalem atinya dia ngaku salah. ***

Tidak ada komentar:

Posting Komentar